എന്റെ മകള്‍ക്ക്‌ മൂന്നു പേരുകളുണ്ട്‌. വീട്ടുപേര്‌, നാട്ടുപേര്‌, പിന്നെ 'മുയല്‍ക്കുഞ്ഞ്‌' എന്നൊരു കാട്ടുപേരും.

ഒരു സായംകാലത്ത്‌ ഞാന്‍ വീട്ടിലേക്കു മടങ്ങുമ്പോള്‍ വഴിയോരത്തൊരു വെളുത്ത മുയല്‍ കളിച്ചുമറിയുന്നത്‌ കണ്ടു. ഞാന്‍ സമീപത്തു ചെന്നപ്പോള്‍ തെല്ലകലേയ്ക്കോടിപ്പോയിട്ട്‌ വീണ്ടുമത്‌ തിരിച്ചുവന്ന് ചാടിത്തിമിര്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ഞാന്‍ പതുങ്ങിച്ചെന്ന് പെട്ടെന്ന് ആ മുയലിനെ കൈക്കുള്ളില്‍ പിടിച്ചു. അപ്പോള്‍ അത്ഭുതത്തോടെ, അത്‌ ഓടിപ്പോകാന്‍ യത്നിക്കുന്നില്ലെന്നും അതിന്‌ എന്റെ മകളുടെ മുഖച്ഛായയുണ്ടെന്നും ഞാന്‍ കണ്ടു. ആകുഞ്ഞിക്കണ്ണുകളില്‍ ഒരു ഗൂഢസ്മേരത്തിന്റെ പാല്‍പ്പതയുണ്ടായിരുന്നു. ഞാനാ മുയലിനെ നെഞ്ചോടണച്ച്‌ വീട്ടിലെത്തി. പിച്ചവച്ചുനടക്കാന്‍ മാത്രം പ്രായമായ മകള്‍ക്കതിനെ സമ്മാനിച്ചു. മുയലും അവളും കൂടി ഒച്ചവച്ചുകളിക്കാന്‍ തുടങ്ങി

ആ രാത്രി എന്റെ മകളെയും ആ മുയലിനെയും ഒരുമിച്ച്‌ കാണാതായി. പുലര്‍കാലത്ത്‌ രണ്ട്‌ വിശേഷപ്പെട്ട മുയലുകള്‍ ഗ്രാമാതിര്‍ത്തി കടന്ന് കാട്ടിലേക്കോടിപ്പോകുന്നത്‌ കണ്ടവരുണ്ടത്രേ.